تحلیل جغرافیایی نقش مکان بر احساس نشاط شهروندان اهواز براساس شهر شاد

نوع مقاله : پژوهشی - کاربردی

نویسندگان

1 استاد گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

2 دکتری جغرافیا و برنامه‌‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

انسان‌‌ از همان آغاز زندگی، همراه با دیگران در مکان‌‌ها، دانش و تجربۀ زندگی کسب می‌‌کند. از طرفی مکان‌‌ها حاصل روح جامعه و مردمی هستند که در آن زندگی می‌‌کنند. بررسی مکان به‌عنوان کانون علم جغرافیا و تلاش برای درک تفاوت‌‌ها و مسائل مکانی سنت دیرینۀ این علم است؛ بنابراین در پایگاه این علم، پرداختن به نشاط شهروندان براساس مکان‌‌های مختلف شهر اهواز مسئله‌‌ای مهم است که با مشکلات محیطزیستی، کالبدی، مدیریتی و نابرابری‌‌های فضایی، اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو است. هدف پژوهش، تحلیل اثرگذاری نقش مکان بر احساس نشاط شهروندان در محله‌‌های منتخب شهر اهواز است. پژوهش حاضر کاربردی و از لحاظ روش‌‌شناسی توصیفی-اکتشافی است. ابزار مورداستفاده، ترکیبی از پرسشنامۀ محقق‌ساخته و پرسشنامۀ استاندارد شادکامی آکسفورد است. جامعۀ آماری شامل شهروندان شهر اهواز (زن و مرد) در محدودۀ سنی 15 سال به بالا (280،887 نفر) است. حجم نمونه متناسب با جامعۀ آماری و براساس فرمول کوکران 385 نفر و روش نمونه‌‌گیری نیز طبقه‌‌ای نسبی است. پرسشنامه‌‌ها در شش محلۀ منتخب شهرک نفت، کیانپارس، گیت بوستان، عامری، منبع آب و کوی علوی توزیع و تکمیل شد. از آنجا که این محله‌ها براساس شاخص‌‌های مکانی شامل جمعیت، سطح کیفیت زندگی و قشربندی اجتماعی دارای سطوح مختلف و تفاوت مکانی هستند، تنوعی از مکان‌‌ها و بافت‌‌های مختلف شهر اهواز اعم از حاشیهنشین فرسوده از پیش طراحی‌شده و جدید را شامل می‌‌شوند. همچنین توزیع و پراکندگی آن‌‌ها گسترۀ جغرافیایی و مناطق شهر اهواز را پوشش می‌‌دهد. این محله‌ها بهعنوان محله‌های مناسب به‌منظور بررسی و تحلیل موضوع موردمطالعه تعیین شدند. براساس یافته‌‌های پژوهش، بین محله‌‌های موردمطالعه، از نظر وجود فضاهای نشاط‌‌آفرین و اثرگذاری این فضاها بر احساس نشاط شهروندان تفاوت و جدایی‌‌گزینی فضایی وجود دارد و الگوی توزیع فضاهای نشاط در بین این محله‌‌‌‌ها عدالت‌محور نیست. محیط کالبدی و فراغتی در احساس نشاط شهروندان اثرگذار است و سطح نشاط شهروندان در محله‌‌های برنامه‌‌ریزی‌شده که از لحاظ فضاهای نشاط‌‌آفرین غنی‌‌تر هستند (شهرک نفت، کیانپارس و گیت بوستان)، نسبت به محله‌‌های بافت فرسوده (عامری) و حاشیه‌‌نشین (محلۀ منبع آب و کوی علوی) که از این لحاظ فقیر هستند، بالاتر است. شرایط عینی محیط شهری در احساس نشاط شهروندان اثرگذار است و تفاوت مکانی در برخورداری از فضاهای نشاط‌‌آفرین در سطح نشاط شهروندان و نقش تعدیلگری در کیفیت محیط کالبدی و فراغتی و نشاط شهروندان اثرگذار است. محیط عینی در خلق فضاهای شهری بانشاط و ارتقای شاخص‌‌های کیفیت زندگی شهروندان اثر دارد و در مقابل، بانشاط‌بودن فضاهای شهری موجب جذابیت فضاها و مکان‌‌ها برای حضور و فعالیت شهروندان می‌‌شود. در پایان نوشتار، پیشنهادهای مناسب ارائه می‌شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Geographical analysis of the effect place (objective environment) on the sense of Happiness of Ahvaz citizens based on the happy city approach

نویسندگان [English]

  • Nahid Sajadian 1
  • Safiyeh Damanbagh 2
1 Professor, Department of Geography& Urban Planning, Shahid Chamran University of Ahvaz
2 Ph.D Student of Geography & Urban Planning, Shahid Chamran University of Ahvaz
چکیده [English]

Geography also examines the relationship between humans and the environment therefore, in the database of this science, addressing the environmental happiness of the citizens of Ahvaz as the seventh metropolis of Iran is an important issue. The present study is theoretical-applied and methodologically "descriptive-analytical" in the field of behavioral geography. The tool used in this study is Oxford Happiness Standard Questionnaire. The statistical population includes the citizens of Ahvaz (both men and women) in the age range of 15 years and above, which is equal to 887,280 people. The sample size is 385 persons. Based on findings, the pattern of distribution of Invigorating spaces among these neighborhoods is not a justice-oriented pattern. Physical and leisure environment is effective in the sense of happiness of citizens and the level of happiness of the citizens in the planned neighborhoods that are richer in terms of joyful spaces (shahraknaft, Kianpars, Gate Bostan), compared to the dilapidated neighborhoods (Ameri) and the suburbs (manbae ab, koye Alavi) which in this respect they are poorer, higher. The objective conditions of the urban environment affect the sense of happiness of citizens and the spatial difference in having happy spaces leads to the difference in the level of happiness of the citizens. The objective environment has an effect on creating happy urban spaces and improving the quality of life indicators of citizens, and in contrast, the happiness of urban spaces makes spaces and places attractive for the presence and activity of citizens. Finally, appropriate suggestions are provided.

کلیدواژه‌ها [English]

  • happiness
  • happy city
  • happy spaces
  • physical and leisure environment
  • Ahvaz city
احمدی، علی (1395). رویکرد ادراکی به محیط در جغرافیای رفتاری. فصلنامۀ رشد آموزش جغرافیا، دورۀ 31(1)، 44-50.
بارخدا، سیدجمال (1395). بررسی تحلیلی نشاط و شادکامی و عوامل مؤثر بر آن و میزان تاثیر مهم‌ترین عوامل در بین معلمان مدارس (مطالعۀ موردی: مدارس ابتدایی شهرستان مریوان). پژوهش‌های جدید در مدیریت و حسابداری، 2(4)، 42-55.
پاکزاد، جهانشاه (1385). مبانی نظری و فرایند طراحی شهری، وزارت مسکن و شهرسازی. تهران: معاونت شهرسازی و معماری، دبیرخانۀ شورای عالی شهرسازی و معماری.
پوراحمد، احمد (1392). قلمرو و فلسفۀ جغرافیا. چاپ ششم. تهران: دانشگاه تهران.
خلیلی، محسن، حسینی، سید مرتضی و موسوی‌زاده، سید محسن (1391). تعمیق شهر شاد، تقویت شهروندان با نشاط و تلطیف کهن‌الگوی غمین شهر مذهبی. چهارمین کنفرانس برنامه‌ریزی و مدیریت شهری. مشهد.
راست‌بین، ساجد، جعفری، یاسر، دارم، یاسمن و معززی مهر طهران، امیرمحمد (1391). رابطۀ همبستگی بین کیفیت‌‌های محیطی و تداوم حیات شهری در عرصه‌های عمومی (نمونۀ موردی: جلفای اصفهان). باغ نظر، 9(21)، 35-46.
زاهد زاهدانی، سعید و عزیزی، جلیل (1391). تأثیر فضای اجتماعی شهر بر گذران فراغت جوانان با تأکید بر فعالیت‌های اجتماعی (نمونۀ موردمطالعه: جوانان کلان‌شهر شیراز). مطالعات جامعه‌شناختی شهری، 3، 83-108.
زنگی‌آبادی علی و میرزایی، سارا (1399). تبیین عوامل مؤثر بر دستیابی به شهر شاد درکلان‌شهر شیراز. برنامه‌ریزی و آمایش فضا، 24(3)، 65-103.
سجادیان، ناهید، نعمتی، مرتضی، شجاعیان، علی و دامن‌باغ، صفیه (1395). تحلیلی بر رشد سریع شهرنشینی و کیفیت زندگی در کلان‌شهر. فصلنامۀ جغرافیا و آمایش شهری-منطقه‌‌ای، 18، 187-214.
سجادیان، ناهید، نعمتی، مرتضی و گشتیل، فروغ (1398). نقش مکان در اثرگذاری فناوری اطلاعات و ارتباطات بر هویت جنسیتی زنان؛ مطالعۀ موردی شهر اهواز. تحقیقات جغرافیایی، 34(3)، 413-425.
شریف‌زاده، حکیمه‌السادات، میرمحمدتبار، سیداحمد و عدلی‌پور، صمد (1396). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی در ایران؛ فراتحلیلی از تحقیقات موجود. فصلنامۀ علمی-پژوهشی راهبرد فرهنگ، 10(40)، 159-180.
شکوهی، حسین (1391). دیدگاه‌‌های نو در جغرافیای شهری. چاپ پانزدهم. جلد اول. تهران: سمت.
شیخ‌بیگلو، رعنا (1396). ادراک شهروندان از محیط‌های پاسخ‌ده شهری و نقش آن در تعلق مکانی (مطالعۀ موردی: شهر اراک). جغرافیا و توسعۀ فضای شهری، 1(6)، 77-98.
صیامیان، حسن، نعیمی، ام‌البنین، شهرابی، افسانه، حسن‌زاده، رمضان، اباذری، محمدرضا، خادملو، محمد و جوادیان کوتنایی، مریم (1390). بررسی وضعیت شادکامی و ارتباط با برخی متغیرهای جمعیت‌شناختی در دانشجویان پیراپزشکی. مجلۀ دانشگاه علوم‌پزشکی مازندران، 21(86)، 159-166.
طبیبیان، منوچهر و موسوی، میرجلال (1395). بررسی نقش زیباسازی و ارتقای کیفیت محیط بر سرزندگی شهری (نمونۀ موردی: باغ شهر تاریخی مراغه). فصلنامۀ معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 17، 242-269.
ظاهری، محمد، سلیمانی‌راد، اسماعیل و حسینی شه‌پریان، نبی‌اله (1396). ارزیابی کاربری اراضی شهری کلان‌شهر اهواز بر پایۀ عدالت فضایی با استفاده از مدل LQi و روش نزدیک‌ترین همسایۀ مجاور. مطالعات مدیریت شهری، 29، 75-87.
عباس‌زادگان، مصطفی و وحیدیان، ریحانه (1388). راهبرد طراحی فرایندمحور و محصول‌محور کیفیت‌‌های محیط شهری. باغ نظر، 6(12)، 3-16.
علی‌پور، احمد و آگاه هریس، مژگان (1386). اعتبار و روایی فهرست شادکامی آکسفورد در ایرانی‌ها. روان‌‌‌شناسی تحولی (روان‌شناسان ایرانی)، 3(12)، 287-298.
فاضلیان، پوراندخت و عظیمی، صابر (1393). بررسی دیدگاه معلمان درمورد چگونگی شاداب‌‌سازی مدارس با توجه به استانداردهای کالبدی طراحی فضاهای آموزشی. پژوهش‌‌های تربیتی، 29، 41-61.
قاسم‌‌زاده، داود (1390). بررسی رابطۀ بین سرمایۀ اجتماعی درون‌گروهی و برون‌گروهی با شادی در بین شهروندان شهر تهران. پایان‌‌نامۀ کارشناسی ارشد. دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی. تهران.
کارگر، سعید، ایمان، محمدتقی و عباسی شوازی، محمدتقی (1396). تبیین جامعه‌‌شناختی رابطۀ سبک زندگی و شادمانی اجتماعی، مورد مطالعه: دانش‌آموزان دبیرستانی شهر جهرم. فصلنامۀ علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، 11(2)، 129-164.
کارمونا، متیو، هیت، تیم، اک، تیم و تیسدل، استیون (1394). مکان‌‌های عمومی فضاهای شهری (ابعاد گوناگون طراحی شهری). ترجمۀ فریبا قرائی، زهرا اهری و اسماعیل صالحی. چاپ سوم. تهران: دانشگاه هنر.
کیا، علی‌اصغر و امیری، رقیه (1392). بررسی میزان نشاط اجتماعی و عوامل مرتبط با آن در بین شهروندان 15-64 سال شهر اهواز. فصلنامۀ برنامه‌‌ریزی رفاه و توسعۀ اجتماعی، 15، 138-177.
معاونت برنامه‌ریزی شهرداری اهواز (1396). گزیدۀ اطلاعات مناطق، نواحی و محله‌های شهر اهواز. ویرایش سوم. روابط عمومی و امور بین‌‌الملل شهرداری اهواز.
ممبینی، ایمان (1396). بررسی رابطۀ عوامل فردی-اجتماعی با نشاط اجتماعی در شهر اهواز. فصلنامۀ دانش انتظامی خوزستان، 5(91)، 13-42.
موسی‌زاده، علی و محمدی، مریم (1397). بازشناسی عوامل مؤثر بر ارتقای کیفیت شادمانی در فضای شهری با بهره‌گیری از اصول رویکرد شهر شاد (نمونۀ موردی: خیابان چهارباغ عباسی اصفهان). برنامهریزی رفاه و توسعۀ اجتماعی، 10(27)، 1-25.
مونتگمری، چارلز (1396). شهر شاد. ترجمۀ حسین حاتمی‌‌نژاد، رضا سلیمان‌‌زاده و باقر فتوحی مهربانی. تهران: آراد.
مهندسین مشاور عرصه (1397). طرح راهبردی توسعه و عمران (جامع) شهر اهواز. مطالعات تفصیلی کیفیت محیط شهری.
میرشاه جعفری، سیدابراهیم، عابدی، محمدرضا و دریکوندی، هدایت‌اله (1381). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. فصلنامۀ تازه‌‌های علوم شناختی، 4(3)، 50-58.
Abbaszadegan, M., & Aahidian, R. (2009). A Strategy of Product and Process-Oriented design of Urban Environment Qualities. Scientific Journal of Bagh-e Nazar, 6(12), 3-16. (In Persian)
Ahmadi, A. (2016). Perceptual Approach to the Environment in Behavioral Geography. Geography Education Development, 31(1), 44-50. (In Persian)
Alipour, A., & Agah Heris, M. (2007). Reliability and Validity of the Oxford Happiness Inventory among Iranians. Journal of Development Psychology, 3(12), 287-298. (In Persian)
Arseh Consultant Engineers (2018). Strategic Development Plan (comprehensive) of Ahvaz, Detailed Studies of Urban Environmental Quality. (In Persian)
Barkhoda, S. J. (2016). An Analytical Study of Vitality and Happiness and the Factors Affecting It and the Extent of the Impact of the Most Important Factors among School Teachers, Case Study: Elementary Schools in Marivan City. New Research in Management and Accounting, 2(4), 55-42. (In Persian)
Bernini, C & Tampieri, A., (2017). Urbanization and its Effects on the Happiness Domains, CREA Discussion Paper Series 17-10, Center for Research in Economic Analysis, University of Luxembourg.
Bin Bishr, Aisha (2019). Happy Cities Agenda, Global Happiness and Wellbeing Policy Report 2019, Chapter 7: 112 -139.
Brdulak A. & Brdulak H (2017). Happy city How to Plan and Create the Best Livable Area for the People, Springer Publishers.
Brulé1, G., & Veenhoven, R. (2015). Geography of Happiness Configurations of Affective and Cognitive Appraisal of Life across Nations. International Journal of Happiness and Development, 2(2), 101-117.
Carmona, M., & Tim, H., & Tenrac, T. (2016). Public Spaces of urban Spaces (Various Aspects of Urban Design), Translated by: Fariba Gharai, Zahra Ahari and Ismail Salehi, Third Edition, Art University Press. (In Persian)
Deputy of Planning of Ahvaz Municipality (2017). Selected Information of Regions, Districts and Neighborhoods of Ahvaz City (3rd Ed.). Public Relations and International Affairs Publications of Ahvaz Municipality. (In Persian)
Duncan, G. (2010). Should Happiness-Maximization be the Goal of Government, Journal of Happiness Studies, Vol 11: 163–178.
Farazmand, R., & Sehizadeh, M. )2014(. Effective Factors on Creating Vitality of Public Effective Factors on Creating Vitality of Public Space as an Essential in the Sustainable Space Development of City. Journal of Social Issues & Humanities, 2(3), 269-273.
Fazelian, P., & Azimi, S. (2014). The Teacher’s Perspective on How to Delight Schools Considering the Physical Standards. Erj, 1(29), 41-61. (In Persian)
Ghasemzadeh, D. (2011). The Study of the Relationship between Intra-Group and Extra-Group Social Capital with Happiness among Citizens of Tehran. MSc Thesis. University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences. Tehran. (In Persian)
Gruber, J. (2011). The Impacts of the Affordable Care Act: How Reasonable Are the Projections? NBER Working Paper No. 17168, 1-27.
Hall, J., & Helliwell, J. F. (2014). Happiness and Human Development. UNDP, Human Development Reports Occasional Paper.
Haller, H., & Hadler, M. (2006). How Social Relations and Structures Can Produce Happiness and Unhappiness. Social Indicators Research, 75, 169-216.
Helliwell, J. F., & Putnam, R. D. (2004). The Social Context of Well-Being. Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences359(1449), 1435–1446.
Helliwell, J. F., Hung, H., & Wang, S. (2016). The Geography of World Happiness, World Happiness Report 2016.
Kargar, S., & Iman, M. (2017). Sociological Explanation of the Relationship between Lifestyle and Social Happiness, Case study: High School Students in Jahrom. Social Science Quarterly, 11(37), 129-164. (In Persian)
Khalili, M., Hosseini, S. M., & Mousavizadeh, S. M. (2012). Deepening the Happy City, Strengthening Citizens with Happiness and Adapting the Archetype of the Religious Sad. Fourth Conference on Urban Planning and Management. Mashhad. (In Persian)
Kia, A., & Amiri, R. (2013). A Study of Social Happiness and Its Related Factors among 15-64 Year-Old Citizens of Ahvaz City”. Journal of Welfare Planning and Social Development, 4(15), 138-174. (In Persian)
Leyden, K. M., Goldberg, A., & Michelbach, P. (2011). Understanding the Pursuit of Happiness in Ten Major Cities. Urban Affairs, 47(6), 861–888.
Lopez, S. J. (2009). Encyclopedia of Positive Psychology. Wiley-Blackwell Publication.
Lourdes, R., Extremera, N., & Duran, A. (2012). “Core Self-Evaluations, Meta-Mood Experience, and Happiness: Tests of Direct and Moderating Effects”. Personality and Individual Difference, 53, 207-212.
Lu, L., & Gilmour, R. (2004). Culture and Conception of Happiness".: Individual Oriented and Social Oriented and SWB. Journal of Happiness Studies, 5, 269-291.
Mousazadeh, A., & Mohammadi, M. (2018). Recognition of Effective Factors on Promoting Happiness Quality in Urban Spaces by Using the Principles of a Happy City Approach (Case Study: Isfahan Chahar Bagh-e-Abbasi Street). Social Development & Welfare Planning, 10(37), 1-25. (In Persian)
Meyers, D. (2010). The Friends, Funds and Faith of Happy People. American Psychology, 55(1), 56-67.
Mirshahjafari, S., Drikvand, H., & Abedi, M. (2002). Hppiness and its effecting factors. Advances in Cognitive Science, 4(3), 50-58. (In Persian)
Mirzaei, S., & Zangiabadi, A. )2020). Explanation the Factors Affecting on Achievement a Happy City in Shiraz Metropolis. MJSP, 24(3), 65-103. (In Persian)
Mombaini, E. (2017). Investigating the Relationship between Individual-Social Factors and Social Enhancements in Ahvaz City. Khuzestan Law Enforcement, 4(91), 42-13. (In Persian)
Montgomery, C. (2017). Happy City, Translated by Hossein Hataminejad, Reza Soleimanzadeh, Baqer Fotouhi Mehrabani. Tehran: Arad Publications. (In Persian)
Montgomery, C. (2013). Happy City: Transforming Our Lives through Urban Design (1st Ed.). Publisher: Farrar, Straus and Giroux, Random House, Penguin Books.
O’Brien, C. (2005). Planning for Sustainable Happiness: Harmonizing Our Internal and External Landscapes. Prepared for Rethinking Development: 2nd International Conference on Gross National Happiness, Antigonish, Nova Scotia, Canada.
Pakzad, J. (2006). Theoretical Foundations and Process of Urban Design, Ministry of Housing and Urban Development, Deputy of Urban Planning and Architecture, Secretariat of the Supreme Council of Urban Planning and Architecture. (In Persian)
Pour Ahmad, A. (2013). The Realm and Philosophy of Geography (6th Ed.). Tehran: University of Tehran Publications. (In Persian)
Rastbin, S., Jafari, Y., Daram, Y., & Moazezi, A. (2012). Relationship Between Invironment Qualities and Continnution of Urban Life in Public Realm. Baghnazar, 9(21), 35-46. (In Persian)
Sajadian, N., & Nemati, M., Damanbagh, S., & Shojaeian, A. (2016). Analysis of Rapid Urbanization Growth and Quality of Life in Ahvaz Metropolitan. Journal of Geography and Urban-Regional Planning, 6(18), 187-213. (In Persian)
Sajjadian, N., Nemati, M., & Gashtil, F. (2019). Role of the Place on Information and Communication Technology Effectiveness on Women’s Gender Identity; a Case Study of Ahvaz City, Iran. GeoRes, 34(3), 413-425. (In Persian)
Sepe, M. (2017). The Role of Public Space to Achieve Urban Happiness. International Journal of Sustainable Development and Planning, 12(4), 724 – 733.
Shakoei, H. (2011). New Perspectives in Urban Geography (12th Ed.). Vol. 1. Tehran: Gitashenasi Publishing. (In Persian)
Sharifzadeh, H., Mirmohammad Tabar, S., & Adlipour, S. (2018). A Study of Factors Affecting Social Happiness in Iran: A Meta-Analysis of Conducted Research. Journal of Cultural Strategy, 10(40), 159-180. (In Persian)
Shaykh Baygloo, R. (2017). Citizens’ Perception on Urban Responsive Environments and its Role in Place Attachment (Case Study: City of Arak). Geography and Urban Space Development, 4(1), 77-98. (In Persian)
Siamian H., Naeimi, O. B., Shahrabi, A., Hassanzadeh, R., Âbazari, M. R., Khademloo, M. et al. (2012). The Status of Happiness and Its Association with Demographic Variables among the Paramedical Students. Journal of Mazandaran University of Medical Sciences, 21(86) :159-166. (In Persian)
Sligman, E. (2002). Very Happy People. Psychological Science, 1(3), 75-92.
Tabibian, M., & Mousavi, M. (2017). Investigation of Beautification and Improvement of Environmental Quality effect on the Urban Vitality” Case Study: Maragheh Historical Garden City. Armanshahr Architecture & Urban Development, 9(17), 249-262. (In Persian)
Jain, T. K. (2019). Concept of Happy City: The Smart Cities of the Future. Available at SSRN 3314531.
Veenhoveen, R. (2000). The Four Qualities of Life. Journal of Happiness Studies, 1(2), 33-46.
Weckroth, M. T. K. (2012). Subjective Wellbeing and Happiness Inside a City Region: Urban Villages and Gated Communities. Unknown Host Publication.
World Happiness Report (2018). Retrieved from https://worldhappiness.report/ed/2020/
Zahedzahedani, S., & Azizi, J. (2012). The Effects of Urban Sosial Space on Leisure Time Activites with an Emphasis on Sosial Activities (Case study: The Youth of the City of Shiraz). Urban Sociological Studies, 2(3), 83-107. (In Persian)
Zaheri, M., Soleimani, I., & Hosseini, N. (2017). Assessment Lands Ahvaz Metropolis Using of Model LQI Systems Based on Spatial Equity and Methods Adjacent Nearest Neighbor. Urban Management Studies, 9(29), 75-87. (In Persian)